Bea Ros Leest

Met Lava schreef Mireille Geus een ontroerend sprookje over rouw en jezelf accepteren. Met een heerlijke hond als helper.

Rondom het thema van de Maand van de Filosofie (april) verschijnt sinds enige jaren ook een kinderboek. Yorick Goldewijk tekende er dit jaar voor en schreef De chaos in Loïs.

Racisme, homofobie, mishandeling en de dood. Dat lijkt veel voor één boek, maar Kacen Callender maakt er in King en de drakenvlinders een ontroerend verhaal van.

In haar nieuwe kinderboek Mijn dagen met Niets tilt Mireille Geus het nieuwe normaal op tot een bijzonder verhaal over omgaan met leegte.

Wederom presteert Enrico Galiano het om een liefdesverhaal op te tillen tot een poëtisch-filosofisch verhaal over jezelf durven zijn en de moed om te leven.

Sommige boeken zijn saai van keurigheid. Dat geldt voor Ik moet dit doen, het nieuwe jeugdboek van Maren Stoffels.

De Nederlandse titel klinkt een beetje larmoyant: Zij ging dood en ik bleef leven. Het Amerikaanse origineel How she died, how I lived lijkt hetzelfde, maar is krachtiger en vertelt waarom dit verhaal draait: hoe te leven.

Je hebt Een weeffout in onze sterren van John Green gelezen en bent op zoek naar meer van dat soort heftige boeken over ziekte. Hier vind je enkele doorleestips.

Sinds het succes van zijn vorige boek Een weeffout in onze sterren (2012) is de Amerikaanse YA-schrijver John Green wereldberoemd en de verschijning van zijn laatste boek was dit najaar met minstens zoveel tamtam omgeven als de nieuwe Dan Brown.

Soms begrijp je iemand maar half en ben je toch goede vrienden. Zo is het met Kees en zijn vriend Jan in De zee zien, de tweede jongerenroman van Koos Meinderts.